ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Η Πράσινη Γραμμή, που έχει γίνει γνωστή και ως Γραμμή Αττίλα, από το 1974 είναι το όριο ανάμεσα στις ελεύθερες και τις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου. Έχει μήκος περίπου 300 χιλιομέτρων και χωρίζει τη Λευκωσία σε δύο τομείς, καθιστώντας τη σήμερα τη μόνη διαιρεμένη πρωτεύουσα στον κόσμο. Πέρα από την Πράσινη γραμμή βρίσκονται φυλακισμένα τα σπίτια μας, τα μνήματα των προγόνων μας, οι ακρογιαλιές μας και η Ιστορία μας. Πάνω στην Πράσινη γραμμή, θυσιάστηκαν για την λευτεριά τα αδέλφια μας ο Αναστάσης Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού. Θα ξαναγυρίσουμε!!!

«ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ»

Μουσική: Φώτης Μήλιος - Στίχοι: Άρτ Κυδωνάκης

Κάθε βράδυ βλέπω την Αμμόχωστο

κουρσεμένη πίσω από τον φράχτη.

Ματωμένα σίδερα στα πόδια της

Φάντασμα νεράιδα στον χάρτη..

Κι ύστερα τραβώ για Ριζοκάρπασο

στον Άγιον Ανδρέα να προσκυνήσω..

Να ζητήσω δύναμη απ’ τον σταυρό

τους κατακτητές να πολεμήσω..

Πέρα απ’ την πράσινη γραμμή

είναι η καρδιά μου, ορφανή.

Εμπρός παιδιά του Διγενή

Σπάστε την πράσινη γραμμή!

Κάθε βράδυ βλέπω την Κερύνεια

Σαν νυφούλα κάτω από το κάστρο,

Δούλα υπηρέτρα των Αγαρηνών

Τα χέρια μου ανοίγω να την φτάσω

Στη Μόρφου εποικίσανε το σπίτι μου..

Βάρβαροι κρατάνε τα κλειδιά μου..

Ρήμαξαν τον τάφο του πατέρα μου,

μα δεν ξεριζώσαν την καρδιά μου..

Πέρα απ’ την πράσινη γραμμή

Είναι η Πατρίδα μου, ορφανή!

Εμπρός παιδιά του Διγενή.

Σπάστε την πράσινη γραμμή!

Εμπρός ξανά παιδιά του Γρίβα..

Σπάστε των δεσμών την αλυσίδα!

Εμπρός παιδιά του Ευαγόρα

Της Λευτεριάς η ώρα είναι τώρα!